Voor diegenen onder u, die al eens wat kleine lettertjes lezen in CD-boekjes: u vergist zich niet! Katerina is inderdaad de stem van Kompanía, het gezelschap dat de rebètiko een jaar of zeven, acht geleden een flinke boost gaf en er zowat in z’n eentje verantwoordelijk voor was, dat dat wat in de vergetelheid geraakte genre zich un een flink hogere belangstelling mocht verheugen. Die rebètiko is -om het met collega Twan Légat te zeggen- zowat het geheel van allerlei genres van volksmuziekjes, die voornamelijk in de achterbuurten van de Griekse grootsteden gedijen. Muziek voor de vaak wat smoezelige cafétjes en volkse restaurantjes, waar je als toerist niet makkelijk terecht komt. Kompanía en dus ook Tsiridou, moderniseerden die muziek, met nochtans veel respect voor het origineel en dat legde haar persoonlijk niet echt windeieren: ze werd als gezicht van de nieuwe golf, een veelgevraagde zangeres en instrumentaliste en zo kon ze zich in de loop der jaren aan een heleboel projecten wagen, waarvan anders de deuren allicht gesloten waren gebleven.

Voor deze nieuwe plaat -je spreekt de titel niet uit zoals hij er staat, maar wel zoals de Fransen “bohème” uitspreken- was het oorspronkelijke plan dat Katerina zich aan het oeuvre van Stella Haskil zou wagen. Dat zou zeer terecht geweest zijn, want die vrouw was zo’n beetje de bruggenbouwer tussen de voor- en de naoorlogse generaties die de rebètiko in leven hielden. Zo’n beetje de Katerina van haar tijd dus. Ze werd overigens niet toevallig de “rebetissa” genoemd en ik mag u graag haar platen aanbevelen, maar dit terzijde. Katerina wilde dus graag een hommageplaat rond de liederen en de figuur van Haskil maken, maar de erfgenamen van Stella wilden niet mee in het verhaal en dus veranderde Katerina het figuurlijke geweer van schouder en zette ze zich aan het werk om een veel breder eerbetoon aan de grote zangers en zangeressen uit het verleden op poten te zetten. Ik stel mij voor dat het voor haar, met haar faam en wellicht dito telefoonboekje, niet zo’n gigantisch grote moeite geweest moet zijn om de ronduit indrukwekkende verzameling meewerkende zangers, zangeressen en muzikanten bereid te vinden om aan het project mee te werken, maar toch: indrukwekkend is en blijft het.

De ondertitel van de plaat is “16 Rebètiko Songs” en, met echtgenoot Nikos Protopapas in de producersstoel, aan de gitaar en een viertal keren aan de zang, zorgden ze voor een klein uurtje overheerlijke rebètiko. Liederen van groten als Manolis Chiotis, Giorgos Mitsakis, Gerasimos Stamoulis, Markos Vamvakaris en Vasilis Tsitsanis krijgen heel fijne nieuwe versies mee van hedendaagse sterren als Antonis en Thodoris Xintaris, Dimos Vougioukas, Giorgos Rokas en Alkis Mavros. Sommige nummers herken je vast, andere kun je ontdekken, maar één ding is zeker: deze plaat ontgoochelt niet. We hadden er Katerina graag mee aan het werk gezien in Brussel, vorige zomer, maar er regeerde toen ook al ergens een virus… We kijken uit naar de herkansing, die er wellicht ooit komt. We kunnen van de tussentijd gebruik maken om één en ander uit het hoofd te leren…

(Dani Heyvaert)